Een dosis vriendelijkheid

‘Als die van mij was, dan wist ik het wel.'  Of: 'Geef hem maar een week aan mij, dan voed ik hem wel op.' Dat zijn slechts enkele opmerkingen die mij werden toegeslingerd toen mijn zonen als peuters weer eens als tornado’s aan het rondtollen waren. Hun drukke gedrag leek op een gewone, heftige peuterdriftbui. En ik leek een gewone moeder die hun driftbui niet kon oplossen. Dus meenden omstanders dat het gepast was om mij even te vertellen hoe het moest, dat opvoeden.  

Nu sprak niet iedereen zich zo direct uit als bovenstaande voorbeelden. De meeste mensen zeiden niets, die keken alleen maar. Ik voelde regelmatig de blikken branden in mijn rug als mijn kind zich weer eens onaangepast gedroeg. In gedachte hoorde ik mensen dan zeggen: wat een waardeloze moeder. Die kan haar eigen kind niet eens aan. Want als een kind zich onaangepast gedraagt, dan is dat altijd de schuld van de ouders, toch?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik voor ik moeder werd ook wel eens dacht bij een driftige peuter die voor de kassa om snoep zeurde: dat ga ik later anders doen. Ik ga later consequent volhouden dat iets niet mag, dan houden ze vanzelf op. Maar ja, toen kreeg ik twee Duracel-kinderen. Die gingen maar door.

Mijn kinderen hebben mij geleerd dat consequent zijn inderdaad belangrijk is, maar dat je daar als ouder soms de energie niet voor hebt. Dat je het soms niet trekt om voor de honderdste keer je kind te corrigeren. Bovendien worden kinderen tegenwoordig overspoeld door allerlei prikkels die druk gedrag verergeren. Het beste wat je kunt doen als ouders is je kind afschermen. Van de prikkels en van de boze blikken van omstanders. Want geloof me, die afkeuring voelen ze heus wel. En dat is zo oneerlijk. Tenslotte komt dergelijk gedrag bij kinderen met ASS of andere ontwikkelingsstoornissen voort uit onmacht, niet uit onwil.  

Daarom pleit ik voor openheid. Ik heb gemerkt dat als ouders open zijn over de diagnose en met de naaste omgeving de problemen delen waar hun kind tegenaan loopt, mensen meer begrip hebben voor hun gedrag. En begrip is zo belangrijk. Begrip vormt het fundament van zelfvertrouwen. 

Geef kinderen daarom het voordeel van de twijfel. Als je een druk meisje ziet rondfladderen, of een peuter die in de supermarkt op de grond ligt te dreinen, of een jongetje dat anders handelt dan je zou verwachten, reageer dan met vriendelijkheid in plaats van afkeuring. Vriendelijkheid is balsem voor de ziel. Daar kan ieder kind – en iedere ouder – wel een dubbele dosis van gebruiken.