Welke vormen van begeleiding zijn allemaal mogelijk?

Zoals ik in een eerdere post al vertelde, zien wij de diagnose van onze kinderen niet als een stempel, maar als een sleutel die deuren opent naar hulp. Maar welke deuren kun je allemaal openen met een diagnose? Dat zijn er best veel. Ik zal hieronder een kleine opsomming geven van de mogelijkheden:

·      Psycho-educatie

Uitleg over wat stoornissen als autisme en ADHD nou eigenlijk inhouden. De theorie dus. Dit kan zeker in de beginfase helpen om wat meer inzicht te krijgen in de achtergrond.

·      Thuisbegeleiding

Hulp bij allerlei praktische problemen waar je als ouders tegenaan loopt, zoals hoe je je kind kunt leren om zich aan te kleden of zijn bord leeg te eten. Thuisbegeleiding helpt je bijvoorbeeld om een stappenplannen op te stellen of een beloningssysteem in te zetten om je kind een doel te laten bereiken.

·      Speltherapie

Als kinderen nog klein zijn, kunnen ze op een speelse manier werken aan het verbeteren van bepaalde vaardigheden. Speltherapie kan zowel in groepsverband als individueel plaatsvinden.

·      Cognitieve therapie

Als kinderen ouder worden, hoeft de begeleiding niet meer via de ouders te lopen of via speltherapie, maar kunnen ze zelf met een therapeut aan de slag om bepaalde problemen aan te pakken. Ze werken dan bijvoorbeeld met een emotiethermometer of met een GGGG-schema.

·      Netwerkavonden

Een avond (of middag) waarop een zorgprofessional mensen uit je omgeving, zoals familie of vrienden, uitlegt wat autisme nou precies is en wat het betekent voor het kind en het gezin. Dit kan helpen om meer begrip te krijgen van je directe omgeving.

·      Zorgboerderij

Een vorm van praktische ondersteuning waarbij het mes aan twee kanten snijdt: je kind werkt op de boerderij op een speelse manier aan zijn sociale vaardigheden en jij als ouder krijgt even tijd om op adem te komen. Overigens hoeft een zorgboerderij niet altijd een echte boerderij te zijn, deze vorm van begeleiding kan ook in een gewoon huis plaatsvinden.

·      Speciaal onderwijs

Sommige kinderen hebben meer structuur en duidelijkheid nodig dan regulier onderwijs kan bieden. Die structuur vind je in het speciaal onderwijs, waar kleine klassen en gespecialiseerde leraren kinderen met autisme en andere ontwikkelingsstoornissen een veilige leeromgeving bieden, zodat ze zich optimaal kunnen ontwikkelen.

·      Aangepaste sportclubs

Lidmaatschap van een sportclub is niet vanzelfsprekend voor kinderen met autisme. Vooral teamsporten vergen vaak zo veel sociale vaardigheden dat dit voor kinderen met ontwikkelingsstoornissen een te grote uitdaging vormt. Dan is het goed om te weten dat er initiatieven zijn waar kinderen met ASS toch samen kunnen sporten, onder begeleiding van gespecialiseerde trainers. Pluspunt is dat hier niet alleen wordt gesport, maar dat er ook aandacht wordt besteed aan de sociale vaardigheden.

·      Neurofeedback

Een vorm van therapie waarbij bepaalde gebieden in de hersenen worden gestimuleerd, met als doel kinderen zich beter te laten concentreren. Kinderen kijken dan met elektroden op hun hoofd geplakt naar een filmpje. Als de aandacht wegebt, stopt het filmpje. Als het kind zich weer focust, gaat de film verder. Op deze manier worden de hersens getraind om zich beter te concentreren. Met name bij kinderen met ADHD kan neurofeedback goede resultaten opleveren. Nadeel: het is best duur en het wordt niet vergoed.

·      Medicatie

Deze vorm van hulp heb ik bewust als laatste genoemd, omdat ik vind dat dit niet de eerste oplossing zou moeten zijn. In bepaalde gevallen kan medicatie echter zeker uitkomst bieden. Voorbeelden van medicatie zijn Ritalin of het langer werkende Concerta. Deze worden vaak voorgeschreven bij kinderen met ADHD om de impulsen te onderdrukken. Veel kinderen kunnen hier baat bij hebben, maar het werkt niet bij iedereen. Daarnaast zijn er nogal wat mogelijke bijwerkingen, van misselijkheid en hoofdpijn tot eetproblemen en groeistoornissen aan toe. Behoorlijk heftige bijwerkingen dus. Vandaar dat ik medicatie eerder als een laatste redmiddel zie, dan als een wonderpil. Goede begeleiding is ontzettend belangrijk als je besluit om medicatie te gebruiken. Zorg dat je kind onder behandeling staat van een psychiater en laat de groei en algemene gezondheidstoestand regelmatig controleren. Ook kan het zinvol zijn om na verloop van tijd te evalueren of medicatie nog steeds nodig is. Medicatie hoeft namelijk niet levenslang, het kan ook tijdelijk gebruikt worden om een bepaalde periode te overbruggen.

Dit zijn enkele voorbeelden van hulp waar je met een diagnose toegang toe krijgt. Bovenstaande lijst is niet volledig, er is nog veel meer mogelijk. Dat wil niet zeggen dat je alles ook moet uitproberen. Zoek een vorm van begeleiding waar jij en je kind allebei mee uit de voeten kunnen. Kijk wat jouw kind nodig heeft op dit moment. Je kind ontwikkelt zich voortdurend en de behoefte aan hulp verandert met je kind mee. Wees echter niet bang om gebruik te maken van hulp. Je kind – en je gezinsleven – heeft er baat bij!